Con frecuencia á xoiaría sóbranlle cousas. Demasiadas. Ás veces sóbralle ostentación, ás veces complexidade formal. Con frecuencia é gratuíta, amaneirada, confusa ou recargada.
A nós moléstanos o que está de máis. Preferimos que as xoias (con)teñan o mínimo imprescindible. Todo o necesario, pero só o necesario. Maxia, beleza, permanencia, sutileza, imaxinación... Que comuniquen (e nos comuniquen a través delas), pero coa linguaxe mais sinxela posible.
Sen nada de máis e nada de menos. Só co fundamental, o esencial.